روانشناسی تنبیه
تنبیه: اولین چیزی که به ذهنمون میاد؟
کتک، چوب، فلک، تحقیر و…
در این سالهای اخیر زیاد شنیدیم که کودک را نباید تنبیه کرد. والدین جوانتر هم این روش را در پیش گرفتند و خیلی ها هم در ادامه راه کم آوردند. چون خیلی از اطلاعاتی که از طریق رسانه ها و حتی کتابهای عمومی فرزندپروری به دست می آوریم، علمی نیستند!
یعنی همه آن چیزی را که ما برای تربیت فرزندمان نیاز داریم ، به ما نمی دهند.
والدین عزیز!
هیچ گاه اطلاعات پراکنده ای که از جامعه می گیرید را روی کودکتان امتحان نکنید. چون شما فقط یک بار شانس تربیت صحیح فرزندتان را دارید.
کودکی انقدر کوتاه است که شما فرصت اشتباه ندارید.
روانشناسی کودک تنبیه دکتر فائزه خانلرزاده
تنبیه به معنی آگاه کردن است. هیچ کودکی بدون تنبیه رفتارش را متوقف نمی کند!
تنبیه چیست؟
تنبیه درست از دید روانشناسی چیست و چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟
- تنبیه باید ناراحت کننده باشد.
- باید بلافاصله بعد از کار بد باشد.
کوک باید بتواند بین تنبیه و رفتار نادرستش ارتباط برقرار کند.
باید بداند نتیجه ی فحش دادن چیست؟ و همان لحظه نتیجه را ببیند.
بببن اگه آخر هفته بردمت پارک؟
بذار بابات از سرکار بیاد بهش میگم
نمی ذارم با بچه ها بازی کنی
فردا برات بستنی نمی خرم.
با این کارت برنامه رستوران آخر هفته کنسل شد!
عزیزان اینها تنبیه های رایجی هستند. ولی برای کودک زیر پنج سال هیچگونه اثر بازدارندگی ندارند.
از دید روانشناسی اینها تشویق هستند!
روانشناسی کودک تنبیه دکتر فائزه خانلرزاده
چرا؟ چون تنها چیزی که کودک آن لحظه بعد از عمل زشت می بیند حرص خوردن شماست. او توانسته شما را عصبانی کند. به همین دلیل احساس قدرت می کند.
کودک زیر پنج سال در لحظه زندگی می کند. برای اوحتی یک ساعت دیگر هم معنایی ندارد. چه برسد به فردا و آخر هفته و از این به بعد…
بماند که خیلی اوقات همان تنبیه های دور هم عملی نمی شوند و کودک هیچ نگرانی بابت آنها ندارد.
او با عصبانی کردن شما به قدر کافی راضی خواهد بود. چون:
توجه شما را جلب کرده،
دیده شده،
احساس قدرت پیدا کرده
با یک حساب سرانگشتی نتیجه می گیریم او بازهم این کار را تکرار خواهد کرد.
نگذارید احساس موثر بودن بکند. نگذارید احساس کند می تواند شما را کنترل کند.
